Został założony w celu koncentracji i zachowania kolekcji roślin, ich dokumentacji i badań, z naciskiem na wykorzystanie poszczególnych gatunków w ogrodnictwie i kształtowaniu krajobrazu. Dzięki swojej działalności w dziedzinie taksonomii, ochrony roślin, edukacji i oświecenia, spełnia misję klasycznego ogrodu botanicznego, którą rozszerza również o działalność badawczą w szerszej sferze tworzenia środowiska.
Podstawy obecnej formy ogrodu powstały dzięki niezwykłym wysiłkom szeregu pracowników instytutu badawczego w połowie lat siedemdziesiątych XX wieku, kiedy to tutejsze tereny ponownie zaczęły służyć jako eksperymentalne miejsce badań ogrodniczych i krajobrazowych.
Aranżacja Ogrodu Dendrologicznego i lokalnych kolekcji odpowiadała ówczesnym potrzebom badania i zachowania puli genowych roślin ozdobnych, eksperymentowania i weryfikacji nowych technologii sadzenia. Największy rozwój ogrodu nastąpił w drugiej połowie lat osiemdziesiątych.
W 1991 roku teren został otwarty dla publiczności, również dzięki zrozumieniu właścicieli gruntów, na których znajduje się część ogrodu. Otwarcie ogrodu stworzyło potrzebę poszerzenia oferty zajęć edukacyjnych i wychowawczych dla zwiedzających.
Ogród Dendrologiczny kontynuuje dziedzictwo hrabiego Arnošta Emanuela Silvy Tarouca, założyciela Parku Próhonice i pierwszego prezesa Towarzystwa Dendrologicznego na rzecz Wspierania Nauki o Drzewach i Sztuki Ogrodowej w Austro-Węgrzech. Czechosłowackiego Towarzystwa Dendrologicznego, deklarując tym samym przynależność do ponad stuletniej tradycji.
Ogród dendrologiczny zajmuje powierzchnię 72,8 ha i zawiera prawie 10 000 taksonów roślin. Do najważniejszych tutejszych zbiorów należy kolekcja rododendronów, jabłoni ozdobnych, bzów i bukszpanów, która jest najbogatsza w Republice Czeskiej. Uprawiana jest tu unikalna kolekcja róż pnących, sadowniczych i starych odmian. Znajdują się tu również liczne kolekcje sosen i świerków. Nasadzeniom drzew towarzyszą rozległe nasadzenia bylin i roślin cebulowych.