SLAGVELDEN EN OORLOGEN

De overwinning van de taborieten bij Poříčí nad Sázavou, in de nacht van 19 op 20 mei 1420, neemt een belangrijke plaats in bij de reconstructie van de tocht van de taborieten naar Praag, die door Sigismund werd bedreigd. Ook militair-technisch gezien is deze veldslag belangrijk, daar hierbij opnieuw de wagenburg door de Hussieten werd toegepast.

Na de noodlottige slag op de Witte Berg, toen een strenge en wrede executie op de adellijke stand is uitgevoerd, werd het boerenvolk in harde onderdanigheid geworpen. Het was daarom geen wonder, dat deze toestand voor de boeren ondraaglijk is geworden en op vele plaatsen kwam tegenstand en opstanden. De opstand in 1775 is de grootste actie van onderdanen in de Tsjechische landen in de periode van het late feodalisme geweest en het is een mijlpaal geworden op de weg naar sociaal-politieke wijzigingen, niet alleen op het platteland, maar in de hele samenleving.

Toen in de ijzige ochtend op 6 maart 1645 op de heuvels boven Jankov het Zweedse leger met een leeuw op zijn wapen en het keizerlijke leger met een vrouwelijke adelaar op zijn vaandel tegen elkaar stonden, was de Vrede van Westfalen die dertig jaar van bloedige gevechten beëindigde, nog lange drie jaar ver weg. Vóór de veldslag bij Jankov alsook nog daarna vonden vele andere gevechten over heel West- en Noord-Europa plaats. Toch wordt de Slag van Jankov als wending beschouwd, waarbij de krachtsverhouding definitief veranderde en als gevolg daarvan kwamen vredebesprekingen, afgerond op 24 oktober 1648 met de ondertekening van overeenkomsten over de nieuwe machtsverdeling in Europa.